There's no place like home

Nog maar 12 dagen en dan gaat dat grote, spannende, enge, supervette avontuur eindelijk echt van start. Facebook herinnert me eraan dat ik deze week 1 jaar geleden met heel veel trots mijn eigen werk LAVALAMP presenteerde en maar liefst 6 jaar geleden te horen kreeg dat ik was aangenomen op de vooropleiding musicaltheater in Tilburg. 6 jaar alweer! Als ik bedenk hoe snel die jaren voorbij gevlogen zijn, vallen die 7 maanden cruise die me te wachten staan eigenlijk wel mee… Maar ik weet natuurlijk ook wel, dat dit toch net een beetje anders is.

Straks zal ik erachter komen hoe het gaat zijn om zo lang weg te zijn van mijn familie. Er was pas 1,5 maand voorbij en ik kon nu al niet wachten om vorig weekend naar huis te vliegen en iedereen weer te zien. Ik had jullie toch wel een beetje gemist. Tegelijkertijd voelde het ook, alsof ik nooit was weg geweest. Dat is het mooie aan familie. Het maakt niet uit hoe lang je elkaar niet ziet, als je bij elkaar bent voelt dat altijd vertrouwd en fijn. Helaas moest ik aan het eind van dit weekend toch echt weer afscheid nemen. Wetende dat de volgende keer dat ik hier weer ben, niet alles en iedereen hetzelfde zal zijn als nu. En in sommige gevallen maakt die wetenschap het nu wat zwaarder om te vertrekken dan de vorige keer. Toch stap ik ’s avonds laat het vliegtuig in, dat me, ondanks het stormachtige weer, weer veilig terug brengt naar Berlijn.

Ook al zie ik mijn familie straks een hele tijd niet meer, geloof ik niet helemaal dat ik niet meer thuis zal komen de komende maanden. Ze zeggen ook wel: ‘Home is where the heart is’. En met de liefde en passie die ik heb voor het theater en het plezier dat ik momenteel heb in mijn werk, kan het haast niet anders dan dat het schip als een thuis gaat voelen. Een soort tijdelijk thuis waar ik elke avond een show mag spelen en met elke dag een andere stad of oceaan in de achtertuin.

Nouja, er zijn ergere dingen toch?